Mem i Wolfram znają się od blisko 10 lat. Początki ich współpracy sięgają jeszcze czasów Neurobota i kolektywu zebranego wokół efemerycznej wytwórni Polycephal. Współpracowali ze sobą od wielu lat, po raz pierwszy podczas wspólnych koncertów z Neurobotem w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie. Od tego czasu wspólnie koncertowali i spotykali się w studiu. Wydana przez warszawską wytwórnię płyta „Koniec” jest edycją materiału nagranego podczas sesji odbytych w latach 2005-2007. Muzycy zderzyli się w pół drogi: podskórny ambient Wolframa skonfrontował się z harshowym, impulsywnym brzmieniem sprzężeń generowanych przez mikser pozbawiony sygnału wejściowego. Choć początkowym celem muzyków nie było wejście w nadświetlną, podczas wyczerpujących sesji przekroczyli ramy estetyk, w których do tej pory się poruszali. Zderzenie okazało się dramatyczne w skutkach. Powstał neurotyczny, pełen napięcia, intensywny materiał, który pod spękaną powierzchnią kryje ziarniste piękno.